Hippische versie van Todlers & Tiara's

Zo zie ik bijvoorbeeld regelmatig accounts van kinderen voorbijkomen die duidelijk worden beheerd door een fanatieke moeder met commerciële doelstellingen. Een soort digitale hippische versie van Todlers & Tiara's.

Ik kan daar met verbazing naar kijken. Accounts vol met professionele foto's en grammatisch kloppende teksten, vaak in twee talen. Jonge kinderen die al een ‘sponsor’ hebben. En voor ‘collabs’ kun je een DM sturen naar het account van de moeder.

Of als we met een hele belangrijke kidfluencer te maken hebben die verder nog niets heeft gepresteerd behalve er heel schattig uitzien: het management.

Wat er voor mij vooral aan ontbreekt is authenticiteit. Waar kijken we nu eigenlijk naar? Wanneer ik kidfluencers voorbij zie komen in een matchy outfit met een matchy Kep Italia ter waarde van een bedrag waar een gezin in de bijstand een maand ruim van kan leven.

Dan vraag ik mij echt af: Waarom zo dik doen?

Is dit echt waarvoor je je invloed wilt gebruiken? Anderen imponeren met dure spullen?

Ik weet dat er moeders zijn die paardenspullen kopen voor ‘give-away's’, om zo meer volgers voor hun kind te kopen. Ik vind dat best shocking, want wat vertel je je kind daarmee? Dat mama anderen moet omkopen om jou leuk te vinden?
 

Influencen en ontwikkeling van de band met je paard

Waar ik ook vraagtekens bij heb is wat de impact is op de ontwikkeling van het partnerschap tussen kinderen en hun pony.

Tot wat voor ruiters ontwikkelen deze hippische kidfluencers zich als niemand kijkt? Hebben deze kinderen überhaupt nog gelegenheid om een band met hun pony op te bouwen in de eigen veiligheid en privacy van hun achtertuin? Waar ze lekker kunnen aanklooien en fouten kunnen maken zonder dat alles wat ze doen onder een vergrootglas ligt?

Of moet ze worden vastgelegd in een story om de engagement-rate te boosten. Tussen de fotoshoots, unboxingvlogs en trainingen bij topinstructeurs door. Jonge kinderen zijn van nature vaak nog heel puur en intuïtief, wat juist een belangrijke eigenschap is om in verbinding te komen met een paard.
Daarmee legt een kind een belangrijke basis voor de ontwikkeling van zijn of haar horsemanship.

Dat proces is kwetsbaar voor invloeden van buitenaf. Een wedstrijd of iets ondernemen met je pony is vaak al spannend genoeg. Als je op zo'n dag dan ook nog een vlog moet opnemen, in hoeverre is het kind dan daadwerkelijk met de wedstrijd en de pony bezig? En niet met de buitenwereld? Is het mooie aan onze sport niet juist dat als we bij ons paard zijn dat we even alles kunnen vergeten? Alleen jij en je paard en verder niets?

Wie zijn deze kidfluencers als, god verhoede het, hun account ineens verdwenen is? Of wanneer de sponsor een ander kind heeft gevonden die net iets schattiger is?
Waarvan de ouders net iets fanatieker zijn op het gebied van personal branding van hun kind? Ik vind dat wel relevante vragen in een tijd waarin jongeren van allerlei kanten worden beïnvloed door social media.
 

Het vinden van de balans

Social media is niet meer weg te denken, en je kind onthouden van social media vind ik ook niet goed. Ik vind daarin een belangrijke rol weggelegd voor ouders.

Bijvoorbeeld om je kind daarin zo te begeleiden dat zij niet hun identiteit en zelfvertrouwen gaan ontlenen aan een aantal likes of volgers. Dat ze de waarde van geld en spullen te leren kennen. Dat een KEP compleet met Swarovski je geen betere ruiter maakt. Bovenal vind ik dat je je kind moet bijbrengen hoe dankbaar je mag zijn dat je überhaupt tijd met paarden kan doorbrengen.

Die gelegenheid hebben heel veel kinderen niet, die dat wel heel graag zouden willen. En dat als je de luxe hebt om tijd met paarden door te brengen, dat die paarden ook jouw volledige aandacht verdienen als je bij ze bent. Dat gaat niet als je constant met een mobieltje in je hand rondloopt. Wanneer iedere scheet gepost moet worden op social media.

Het zijn waarden die ik mijn kinderen in ieder geval bij probeer te brengen. Inmiddels heeft mijn dochter haar eigen instagram en een tiktok account. Daar bemoei ik mij verder inhoudelijk niet mee.

Wat resulteert in captions met hele alinea's zonder interpunctie en heel veel tiktoks en reels gemaakt van steeds dezelfde foto's en filmpjes. Wat zijn post op instagram is haar beleving. Niet heel commercieel, wel authentiek.

Ondertussen is ze wel heel handig geworden in het editten, daarin kan ik weer van haar leren. Bij ons is de regel dat de telefoon zoveel mogelijk in de auto blijft als we bij de paarden zijn.

Natuurlijk maken we natuurlijk zo af en toe ook foto's en filmpjes om te posten, maar ik probeer er altijd op toe te zien dat in de eerste plaats de paarden onze volledige aandacht krijgen.

De liefde voor paarden en creatie zou voorop moeten staan. Om dat aan te moedigen like ik altijd post van jonge paardenmeisjes waarvan duidelijk is dat die echt authentiek zijn en vaak probeer ik ook altijd even een comment achter te laten. Accounts van commerciële kidfluencers laat ik voorbijgaan.

Voor wie nog een écht authentiek account zoekt, voor @deponywarenzo zoeken wij nog collabs voor nieuwe KEP en Kingsley patta's.

DM naar info@isoldesmoederhosselt.nl